W poprzednim poście pisałam o dwóch sposobach na tworzenie bardziej zrozumiałych tekstów akademickich. Dzisiaj chciałabym zająć się dwoma największymi mitami na temat stylu naukowego: przekonaniami, że należy w nim unikać osobowych form czasownika, a używać nominalizacji. Strona bierna i bezosobowe formy czasownika Kiedy na studiach pisałam eseje, nauczyciele podkreślali mi Dowiedz się więcej…
W poprzednim poście pisałam o tym, jak ważne jest pisanie zrozumiałych tekstów naukowych. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. Dlatego chciałam przedstawić Wam kilka sprawdzonych sposobów na to by pisać lepiej i zrozumialej. Ponieważ wyszedł mi pokaźny elaborat, podzieliłam go na krótsze części. Dzisiaj część pierwsza i dwie turbo-ważne rady: Rada 1. Dowiedz się więcej…
Moja koleżanka z pracy chodzi na kurs pisania akademickiego. Na tymże kursie dowiedziała się, że w naukowym stylu pisania najważniejsze to brzmieć mądrze. W związku z tym należy pisać zawile, używać nominalizacji (zamiany czasowników na rzeczowniki, np. „Nastąpiła prezentacja zadania uczestnikom” zamiast „Zaprezentowaliśmy zadanie uczestnikom”), oraz tyle strony biernej, ile Dowiedz się więcej…
Pisanie pierwszej wersji tekstu budzi lęk. Teraz, myślimy, wszystko się okaże. Będziemy ślęczeć nad tym monitorem, aż na czoło wypłyną nam krople krwawego potu. Będziemy siedzieć na tą pustą kartką. Ale przede wszystkim dowiemy się, oj, dowiemy, czy nasz pomysły i umiejętności pisarskie są cokolwiek warte. Czyżby? Jak już kiedyś Dowiedz się więcej…
Kwestia planowania tekstu rozpala pisarskie fora internetowe. Jedni krzyczą, że zabija ono kreatywnego ducha, inni twierdzą, że bez niego nie da się napisać dłuższego tekstu. Ja należę do tej drugiej grupy. O ile zdaję sobie sprawę, że nie ma jednego procesu twórczego, który zadziała dla wszystkich, to dla mnie konspekty Dowiedz się więcej…
W pisaniu ważna jest równowaga. Ostatnio na blogu było o odpuszczaniu, dzisiaj będzie o dociskaniu. Bo czasami trzeba i tak. Blokady pisarskie bywają spowodowane zmęczeniem i wypaleniem, ale częściej bywają spowodowane wymówkami i wiecznym odkładaniem zadań na później. Chcemy usiąść do pisania, ale niepostrzeżenie klikamy w skrzynkę mailową i wsiąkamy. Dowiedz się więcej…
O strachu przed pisaniem wiem wszystko. Oto obszerna, chociaż niekompletna, lista moich lęków: Boję się, że moje pomysły okażą się do dupy. Boję się, że to, co piszę, będzie strasznie pretensjonalne i że ludzie to wyśmieją. Boję się, że ludzie będą zawiedzeni. Boję się, że będę brzmieć głupio i że Dowiedz się więcej…
„Ja to śpię cztery godziny dziennie. Wiem, że muszę iść spać, kiedy zasypiam nad klawiaturą.” Takimi i podobnymi szmoncesami raczą mnie znajomi z pracy. „Dobra robota!” – Ciśnie mi się na usta. – „Ja w zeszłym miesiącu przestałam chodzić do kibla. Oszczędzam trzy godziny tygodniowo!” Pracoholizm jest częścią kultury pracy Dowiedz się więcej…