Boję się pokazywać swoje teksty innym ludziom. Boję się, że ktoś mnie oceni. Boję się, że ktoś pomiędzy moimi słowami zobaczy, jaka naprawdę jestem i pomyśli, że jestem żałosna. Boję się, że ktoś uzna moje pisanie za fatalne. Że wytknie mi bycie impostorem. Że uzna, że nie mam talentu, umiejętności Dowiedz się więcej…
Noc zapada późno po letnim przesileniu, ale teraz wokół mnie rozlewa się ciemność. Nade mną w powietrzu unoszą się chmary myśli. Są jak osy rozpanoszone latem w brudnej cukierni. Wchodzą wszędzie, obcierają wszystko swoimi cienkimi odnóżami. Wiszą, brzęcząc upierdliwie, przypominając o sobie, odlatując na chwilę, by znowu przylecieć z powrotem. Dowiedz się więcej…
W czasach oświecenia ludzie byli zafascynowani konceptem automatu. Kartezjusz uważał, że żywe istoty są maszynami i że można zbudować ich repliki. W 1739 Jacques de Vaucanson próbował tego dokonać i stworzył mechaniczną kaczkę, która wypełniała większość powinności prawdziwej kaczki, bo zjadała ziarno i robiła kupę. Człowiek według Kartezjusza też był Dowiedz się więcej…
Parę tygodni temu zapisałam się na kurs rysunku i malarstwa. Po raz pierwszy w życiu malowałam na płótnie, rysowałam na dużych formatach, używałam farb akrylowych. Bycie początkującym twórcą – takim naprawdę początkującym – jest niezwykle ekscytujące. Cudownie jest stworzyć coś, co jeszcze miesiąc temu wydawało się zupełnie poza naszymi możliwościami. Dowiedz się więcej…
Jako trenerka pisania i jako osoba pisząca czuję pewien paradoks. Z jednej strony chciałabym być produktywna i chcę uczyć ludzi, jak być produktywnym w pisaniu. Na warsztatach, na blogu, w postach daję dużo wskazówek, jak uczynić proces pisarski szybszym i bardziej efektywnym. Te wskazówki doskonale działają u mnie jeśli chodzi Dowiedz się więcej…
Kiedy zaczynałam pisać i czytałam potem swoje teksty, byłam święcie przekonana, że: A) to, co napisałam to totalne dno, a ja jestem beztalenciem Lub alternatywnie, że: B) to, napisałam jest absolutnie wybitne, a ja jestem najlepszą rzeczą, która przydarzyła się literaturze od czasu Michela Fabera. Nie było nic pomiędzy. Żadne Dowiedz się więcej…
Jak wiele kobiet, byłam wychowywana na grzeczną dziewczynkę i grzeczna dziewczynka nadal jest we mnie. Grzeczna dziewczynka cały czas martwi się o to, co myślą inni, czy wszyscy ją lubią i czy jesy w porządku. Grzeczna dziewczynka cały czas się stara i cały czas wszystkich zadowala. Jest „skromna” i wyzbyta Dowiedz się więcej…
Kiedy piszę te słowa, siedzę sobie w mojej ulubionej kawiarni Lokator na Kazimierzu. Warunki są wielce instagramowe, ale nie wrzucę zdjęcia na Instagrama. Ani na Fejsa. Ani na nic innego. Robię sobie przerwę od mediów społecznościowych. Wypoczywam od zgiełku. Więcej pracuję z domu, żeby unikać bodźców w pracy. Robię sobie Dowiedz się więcej…
Budzę się i wychodzę spod ciepłej kołdry. Mój pies, rozwalony na pół łóżka, burczy, że zakłócam mu sen. Ubieram szlafrok i przez najbliższe pół godziny, jeszcze lekko zaspana, piszę w zeszycie A4 wszystko, co przychodzi mi do głowy tak długo, aż zapełnię dokładnie trzy strony. Zapisuję, jak się czuję. Zapisuję Dowiedz się więcej…
Ostatnio gadałam z koleżanką o trudnym, ważnym tekście, z którym ciężko jej było ruszyć. “Muszę po prostu przestać się bać i zacząć pisać” – powiedziała. Pomyślałam sobie, że dziewczyna stawia sobie totalnie nierealne wymagania. Zacząć pisać to jeszcze. Ale przestać się bać? Mózg panikuje przed każdym tekstem Od lat piszę Dowiedz się więcej…