Relacja z własną twórczością jest trochę jak romans. Kiedy odkryłam w dorosłym życiu pisanie kreatywne i wzięłam udział w miesięcznym wyzwaniu pisania powieści, był to cudowny miesiąc miodowy. Radość, ekstaza i tysiące zapisywanych słów dziennie. Jednak po jakimś czasie w ten pisarski raj wkradła się – jak w każdym związku Dowiedz się więcej…
Jako że to ostatni post przed świętami (i ostatni w starym roku!), postanowiłam, że ofiaruję Wam dziś małe koło ratunkowe na wypadek, gdybyście nie mieli jeszcze kupionych prezentów. Jeśli macie pod ręką jakiegoś pisarza, któremu chcielibyście zrobić dobrze, to polecam poniższy przewodnik: Prezenty literackie Żeby pisać, trzeba czytać, dlatego wydaje Dowiedz się więcej…
W ostatnim wpisie omówiłam trzy błędy przy wykształcaniu sobie nawyku pisarskiego. Dzisiaj pora na ostatnie dwa! Błąd nr 4: Wierzymy, że czas jest z gumy Ten błąd jest twórczym rozwinięciem błędu ignorowania okoliczności, kiedy planujemy czas na pisanie. Często zakładamy, że możemy wcisnąć nowy nawyk pisarski, nie rezygnując z niczego Dowiedz się więcej…
Dziś pierwsza część długiego postu o nawykach pisarskich! Jeśli chcemy na poważnie pisać (a także malować, uprawiać jogę czy wyplatać koszyki), potrzebujemy nawyków, które nam w tym pomogą. Ja bez nich nie jestem w stanie regularnie pisać ani tekstów na bloga, ani notek na Instagrama, ani nowych rozdziałów książki, ani Dowiedz się więcej…
W poprzednim poście pisałam o trzech narzędziach, które pomogły twórcom serialu “Barry” skonstruować emocjonalnie wiarygodnego antybohatera. Te narzędzia to: wyważenie kompetencji, fałszywe przekonanie i pragnienie. Dzisiaj chciałam pokazać kolejne trzy sposoby na budowanie złożonej postaci, podejrzane u scenarzystów. Bohater jest aktywny i napędza akcję – ale nie jest nadpobudliwy Istnieją Dowiedz się więcej…
Zabójca na zlecenie, który postanawia rzucić swoje dawne życie i zostać aktorem – taki koncept obiecuje dość kiepską komedyjkę sensacyjną. Tymczasem jest podstawą jednego z najwyżej ocenianych seriali tego roku – „Barry’ego” Aleca Berga i Billa Hadera – który mistrzowsko łączy w sobie cechy czarnej komedii i poważnego, mrocznego moralitetu. Dowiedz się więcej…
Ostatnio natrafiłam na muzykę, która totalnie mnie zaskoczyła. Na Spotify znalazłam nagranie trzeciej symfonii Góreckiego, w wykonaniu Orkiestry Polskiego Radia pod batutą Pendereckiego i Beth Gibbons – wokalistki triphopowego zespołu Portishead. To jeden z tych kosmicznych projektów, który mógł okazać się totalnie niestrawny – zarówno dla fanów muzyki poważnej, jaki Dowiedz się więcej…
W pisaniu nie ma reguł – są tylko konsekwencje. Oto konkluzja, do której doszłam po przeczytaniu wielu podręczników pisarskich oraz wielu książek. Kiedy uczymy się pisania, często słyszymy mnóstwo zasad, które są nam przekazywane niczym prawdy objawione. “Powieść musi mieć trzy główne punkty zwrotne i muszą się one wydarzyć kolejno Dowiedz się więcej…
Pisanie kreatywne to sztuka zarządzania informacjami – wydzielania ich czytelnikom tak, aby utrzymać ich zainteresowanie. Aaron Sorkin powiedział kiedyś, że pisarz cały czas musi balansować na cienkiej granicy pomiędzy dezorientowaniem swoich odbiorców a mówieniem im rzeczy, które już wiedzą. Jeśli przechylimy się w jedną stronę i podajemy zbyt mało informacji, Dowiedz się więcej…
Dzisiejszy post wpędzi zapewne wszystkich korektorów i miłośników języka polskiego w stany przedzawałowe. Z góry bardzo przepraszam. Musiałam to jednak powiedzieć. Poza tym jest to ten post, który chcę mieć na blogu, żeby odsyłać do niego w razie gównoburz internetowych. Ja, Marta Marecka, trenerka pisania, doktor nauk humanistycznych w dziedzinie Dowiedz się więcej…